మరీ అంతగా మహా చింతగా మొహం ముడుచుకోకలా
పనేం తోచక పరేషానుగా గడబిడ పడకు అలా
మతోయేంతగా శృతే పెంచగా విచారాల విలవిలా
సరే చాలిక అలా జాలిగా తికమక పెడితె ఎలా
కన్నీరై కురవాలా మన చుట్టూ ఉండే లోకం తడిసేలా
ముస్తాబే చెదరాలా నిను చూడాలంటే అద్దం జడిసేలా
ఎక్కిళ్ళే పెట్టి ఏడుస్తుంటే కష్టం పోతుందా
కదా మరెందుకు గోలా
అయ్యయ్యో పాపం అంటే ఏదో లాభం వస్తుందా
వృథా ప్రయాస పడాలా
మరీ అంతగా మహా చింతగా మొహం ముడుచుకోకలా
సరే చాలిక అలా జాలిగా తికమక పెడితె ఎలా
ఎండలను దండిస్తామా వానలను నిందిస్తామా
చలినెటో తరిమేస్తామా ఛీ పొమ్మనీ...
కస్సుమని కలహిస్తామా ఉస్సురని విలపిస్తామా
రోజులతొ రాజీ పడమా సర్లెమ్మనీ...
సాటి మనుషులతో మాత్రం సాగనని ఎందుకు పంతం
పూటకొక పేచీ పడుతూ ఏం సాధిస్తామంటే ఏం చెబుతాం
ఎక్కిళ్ళే పెట్టి ఏడుస్తుంటే కష్టం పోతుందా
కదా మరెందుకు గోలా
అయ్యయ్యో పాపం అంటే ఏదో లాభం వస్తుందా
వృథా ప్రయాస పడాలా
చెమటలేం చిందించాలా శ్రమపడేం పండించాలా
పెదవిపై చిగురించేలా చిరునవ్వులూ...
కండలను కరిగించాలా కొండలను కదిలించాలా
చచ్చి చెడి సాధించాలా సుఖశాంతులూ...
మనుషులనిపించే రుజువు మమతలను పెంచే ఋతువు
మనసులను తెరిచే హితవు వందేళ్లైనా వాడని చిరునవ్వు
ఎక్కిళ్ళే పెట్టి ఏడుస్తుంటే కష్టం పోతుందా
కదా మరెందుకు గోలా
అయ్యయ్యో పాపం అంటే ఏదో లాభం వస్తుందా
వృథా ప్రయాస పడాలా
0 comments:
Post a Comment